Tobbe 3

Met onze eerste teckel maakten we kennis in 1966. In Rockanje. Op de boerderij van de familie Reijm. Dat waren goede kennissen van Opa Kootje. Ze hadden een nestje met vier of vijf puppy's en we werden meteen smoor verliefd op het enige jonkie, dat nog niet verkocht was. Dat werd Tobbe. Het was een mannetje. De moeder zal ik nooit vergeten. Dat was zo'n typisch, dik Teckel- gedrocht met misvormde pootjes en met een hele batterij tepels, die over de grond sleepten.

Onze Tobbe daarentegen was in één woord schattig. Zo'n piepklein bolletje, dat in de palm van je hand paste.
We mochten niks betalen, omdat we zo goed voor hun zoon Jack hadden gezorgd. En dat was ook zo, want Jack had zo ongeveer het hele seizoen bij ons gelogeerd. Op de camping in het Ronde Weibos. Wij hadden daar iets, wat ze tegenwoordig een stacaravan zouden noemen. Emmy en Ron zaten er de hele zomer. Ik reisde elke dag heen en weer naar Rotterdam. Naar de zaak, centjes verdienen.

En zo is dat piepkleine Tobbetje, nauwelijks zes weken oud, aan het eind van de vakantie met ons mee afgereisd naar Dordrecht. Wij woonden in Crabbehof, in een flat, boven het winkelcentrum. 58 treden! Maar we waren jong en dat maakte ons niet uit.

De jonge Tobbe, een reutje dus, ontwik­kelde zich geweldig, groeide als kool, beet schoenen kapot en kussens en wat eigenlijk niet. Hij verziekte de splinternieuwe vloerbedekking van Emmy’s ouders door daar uitgebreid op te plassen. Een hartstikke lief en leuk hondje. We waren er allemaal stapel gek op. Ondanks het feit, dat hij toch geen schoonheid bleek te zijn. Zijn moeder was al geen beauty, maar deze! Poeh! Niet te beschrijven. Maar het gaf allemaal niks. Liefde is blind. We hielden gewoon van onze Tobbe. Totdat het noodlot toesloeg. Hij was nog geen jaar oud.

Ik had de gewoonte hem uit te laten in het parkje aan de overkant. Daar liep een soort bospaadje. Al die maanden was hij keurig met me mee gelopen. De buitendeur uit, ca. 30 meter naar rechts over het trottoir. Dan wachten tot er geen verkeer was en snel haaks oversteken, de drukke Groen van Prinstererweg over. Dat ging altijd goed. Behalve die avond.
Ik ging de buitendeur uit en direct rechtsaf, zoals gebruikelijk. Tobbe dit keer niet. Hij rende hals over kop de straat op om over te steken. Hij is nooit aan de overkant gekomen. Een auto van rechts, gepiep van remmen, een klap……
Het diertje leefde nog wel, maar je zag dat het afliep. We hebben hem in een dekentje gewikkeld en zijn naar de dierenarts gereden. Toen we daar aankwamen hadden we al geen hondje meer.
+-+-+-+-+-+-+-+-

N.b. De foto’s zijn niet van onze Tobbe. Ik weet niet of we daar ooit foto’s van gemaakt hebben. Deze prentjes heb ik op het internet gevonden en het zijn kampioenen Teckels Kort Haar.

N.b. 2. Nog een tragisch detail dat me later te binnen geschoten is. Tobbe werd op een zondag doodgereden. We waren die dag met Ronny naar de Efteling geweest en het hondje had daar de hele dag in een hokje opgesloten gezeten. Honden mochten niet mee naar binnen!