
Gisteren zijn we bij Amy op bezoek geweest. Thuis in Sliedrecht. We hadden ze nog niet gezien sinds de laatste operatie. Het gaat, iedere dag een beetje beter, maar ze is wel behoorlijk gehandicapt. Het been zit niet in het gips, maar het is gespalkt. Daarom kan ze nog niet met krukken lopen. De knie mag absoluut niet buigen! Telkens als ze zich wilt verplaatsen, moet ze daarbij geholpen worden. Iemand anders moet het gespalkte been bij de hiel vast pakken en in horizontale stand omhoog houden. Amy kan dan met hulp van de krukken al hippend, kleine stapjes maken. Een heel gedoe dus. Zo moet ze zich nog tot volgende week vrijdag behelpen, want dan pas komt ze in het gips. Dat kreeg ze gisteren van de dokter te horen en dat was wel weer een teleurstelling. Amy had gehoopt dat ze vandaag al gips zou krijgen met klittenband. Dan zou ze weer eens lekker in bad kunnen en ook eens flink kunnen krabbelen als het jeukt. Maar de dokter neemt het zekere voor het onzekere! Volgende week in het gips en dan na vier weken terug komen! De wond moet goed kunnen genezen! Maar Amy heeft wel iets heel bijzonders. Meestal komen de mensen met nieuw gips TERUG uit Oostenrijk, maar Amy niet. Die gaat HEEN met nieuw gips naar Oostenrijk